Herdenking Driemond april 2018

Verslag van de herdenking in Driemond op 11 april 2018.
Bij het monument ‘Ongebroken Verzet’ op de Begraafplaats in Driemond hing woensdag 11 april 2018 de vlag halfstok. Bloemkransen en witte rozen lagen klaar voor de jaarlijkse Verzetsherdenking, die er voor de vierde keer plaatsvond. Zoals altijd is het een mooie, ingetogen bijeenkomst waarbij stil wordt gestaan bij alle mensen die zich hebben ingezet voor de verdediging van de vrijheid en die slachtoffer van een oorlog zijn geworden.
Om 11 uur opende ceremoniemeester Hennie Knapen de herdenking en heette alle aanwezigen van harte welkom.
AnneMarie Tiebosch, vrijwilliger van het comité 4en5 mei Zuidoost startte met een gedicht 'Hoe graag ik zou willen vliegen' van de Russische dichter Osip Mandelstam, een vers dat hij in 1937 schreef voor zijn vrouw Nadjezdja vanuit zijn verbanningsoord in het ijskoude Siberië. Zij heeft jarenlang het werk van haar man in haar geheugen opgeslagen en bewaard. Lang na de dood van Mandelstam werd zijn werk het land uitgesmokkeld en in Amerika uitgegeven. Zo heeft de kracht van de liefde van Nadjezdja voor Osip en voor zijn werk de brute macht van het Stalinisme getrotseerd en in feite overwonnen.
De kinderen van de leerlingenraad van de Driemondse basisscholen hadden samen een gedicht gemaakt. Ze wilden dat alles anders was. “Ik wil vrede, maar waarom snapt de wereld dat niet”, vroeg David zich luidkeels af. “Waarom is het altijd hetzelfde liedje? Het maakt mijn niets uit, als er maar vrede is. Vrijheid is blijheid.”
Andro Bottse, portefeuillehouder Driemond binnen het stadsdeel Zuidoost, vertelde dat hij hier voor het eerst was. Hij vond het een eer erbij te zijn, omdat het om een bijzonder en betekenisvol moment gaat. Hij noemde Sjoerd Wartena, huisarts te Weesp en Jacob Roest, een toevallige voorbijganger die allebei omkwamen in een bombardement vlakbij Driemond tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook herdacht hij Cornelis Damhuis en Jan Balder, twee mannen die tijdens offensieve operaties van de Nederlandse strijdkrachten in Indonesië, in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, zijn omgekomen. De heer Bottse stelde ook een belangrijke vraag: Wat zou jij doen? Wat zou jij doen in situaties waarbij vrijheid in het geding is? Waarbij je met gevaar voor eigen leven andere kunt of moet helpen. Wat zou ik doen? De vraag die de mensen die we hier vandaag herdenken zich ongetwijfeld ook hebben gesteld.
De vrouwen van het koor Zabava omlijstten de herdenking met prachtige liederen. In het zwart gekleed, versierd met veelkleurige kettingen vormen zij een compleet beeld voor oog en oor.Voor koorlid Marianne van Lith is de verzetsherdenking heel speciaal, want Marianne is de dochter van Hubert van Lith. Hij was beeldhouwer en verzetsman. Het monument 'Ongebroken verzet' op de begraafplaats in Driemond, met rechte rug en opgeheven hoofd, is een kunstwerk van haar vader. Deze herdenking was extra bijzonder omdat het dit jaar ook haar verjaardag was.
Nadat de kransen waren gelegd en de rozen naar het graf van ‘onze jongens’ werden gebracht was er koffie en koek in de aula van de begraafplaats. In 2019 zal de vijfde verzetsherdenking worden gehouden en de hoop werd uitgesproken om daarbij alle basisschoolkinderen uit DRIEMOND uit te nodigen. ‘Want vrijheid geef je door’.