Oorlog en HerinneringOp zaterdagmiddag 10 maart 2018 vond in het OBA Theater van het Woord in Amsterdam de zevende Indiëlezing plaats met als thema Oorlog en Herinnering. Met als hoofdspreker Reggie Baay, onafhankelijk onderzoeker en schrijver, gespecialiseerd in de koloniale en postkoloniale geschiedenis en literatuur van het vroegere Nederlands-Indië /het huidige Indonesië.

'Ik besef dat het een illusie is te denken dat een mens ongeschonden blijft als de generatie voor hem deelgenoot is geweest van een ellendige oorlog, of, zoals veel mensen uit Indië, van twee elkaar opvolgende ellendige oorlogen.' – Reggie Baay. Leergierig stromen de bezoekers binnen.
Van heinde en ver gekomen, jongere, oudere en heel oude zoekers naar de verbinding van ieders persoonlijke herinnering met het collectief gebeuren dat startte op 8 maart 1942 in voormalig Nederlands-Indië, zich voortzette in de bersiaptijd van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, tot het uitroepen van de Indonesische Republiek en de naweeën hiervan. Koloniale geschiedenis, moreel appèl, als rode draad door de generaties heen.

De zesde Indië-Lezing op 11 maart 2017 in Theater van het Woord op de hoogste etage van de OBA, stond in het teken van de vrouwen die binnen en buiten de kampen verbleven tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië.
Het thema was “En toen stond ik er alleen voor”. De bijeenkomst werd livestream uitgezonden via Facebook: link naar livestream . Aanleiding daarvoor was mede dat er meer aanmeldingen waren dan de 250 die in de zaal zouden passen.
Hoogleraar van het Indisch Herinneringscentrum Remco Raben verduidelijkte hun positie en bouwde een brug tussen de analytisch fragmentarische historie en de ervaringsverhalen van de vrouwen. Tijdens de oorlog en in de extreem gewelddadige (Bersiap)tijd daarna. Respect voor al die moedige en liefdevolle vrouwen die buiten en binnen de kampen, zo goed en zo kwaad als het ging, het beste ervan wisten te maken … voor zichzelf en voor hun kinderen!
Singersongwriter Robin Block droeg als 3e generatie op inspirerende wijze eigen gedichten voor. Eén ervan werd speciaal voor deze lezing gemaakt.

Zo’n 250 bezoekers konden luisteren naar het vrouwenkoor “Malle Babbe” dat Indonesische liederen zong uit die tijd. Malle Babbe herdenkt daarmee het koor dat in de Japanse concentratie kampen op Sumatra liedjes neurieden, zingen mocht daar niet. Aan het eind van de bijeenkomst was er een ronde tafel gesprek over het onderwerp van deze dag.

De Indië-Lezing werd ondersteund door een bijdrage van het vfonds.