De 10e Indiëlezing 2021
Tien jaar Indië Lezing in vogelvlucht
Na de inleiding van moderator Lina Sidarto verhaalde Janneke Roos, de voorzitter van het Comité, in haar welkomstwoord, de hoogtepunten van de afgelopen tien jaar. Deze toespraak was haar laatste als voorzitter, want na zes jaar gaat zij stoppen.
De negende editie van de Indië Lezing vond plaats op zeven maart 2020, de laatste week voor de eerste lockdown. Heel bijzonder was dat anderhalf jaar later, op 25 september 2021, het Comité de tiende Indië Lezing organiseerde op de dag waar alles weer (bijna zoals voor Covid-19) open was.
De Indië Lezing markeert de herdenking van de overgave van Nederlands-Indië aan Japan op 8 maart 1942. In de organisatie van deze lezing werkte het Comité in de eerste paar jaar samen met Nusantara Amsterdam, de OBA, Stichting Gastdocenten, de Brug en Vergeet me niet. Het Indisch Herinneringscentrum kwam er een paar jaar later bij. Sinds de laatste drie jaar is de Indië Lezing een vast onderdeel van de programmering van de OBA.
In de laatste tien jaar onthulden de lezingen onderwerpen zoals de persoonlijke verhalen uit de Japanse interneringskampen en van de zgn buitenkampers maar ook de littekens van het repatrierings- en integratieproces van meer dan 350.000 mensen uit Nederlands-Indië naar Nederland. Het leven van vrouwen en meisjes voor en na de Tweede Wereldoorlog in het voormalige Nederlands-Indië en in Indonesië werd ook onder de aandacht gebracht, bijvoorbeeld in de negende editie. En ook de geschiedenis van kinderen van Indische moeders en Japanse vaders werd belicht.
Indrukwekkende sprekers hebben de lezingen helemaal compleet gemaakt, onder andere professor Leo Lucassen die het koloniale migratiecircuit in kaart bracht, Sandra Beerens die over haar film “Ze noemen me Baboe” verhaalde of Nancy Jouwe, die de postkoloniale geschiedenis van Nieuw-Guinea en de eerste jaren voor de Papoea’s in Nederland had belicht.